Het Mama’s Koelkast Kookboek is een boek om uit te koken en een boek om in te lezen. Het is een boek waarin verre keukens elkaar vinden in een mix van eetculturen onder een Nederlands dak.

Wie eten bestelt bij Mama’s Koelkast, krijgt nooit een bordje-zomaar-wat. Al tien jaar brengt catering- en leerbedrijf Mama’s Koelkast moeders samen die ervan dromen een eigen bedrijf op te zetten, met het eten uit hun cultuur en traditie.
Maar wie zijn die moeders? Hoe maken zij ieder op hun eigen manier hun dromen waar? In dit boek vertellen tien mama’s van Mama’s Koelkast hun levensverhalen en geven ze hun dierbaarste recepten, met gerechten van Marokko tot China en van Letland tot Suriname.

Laat je meenemen in hun keukens, het hart van hun familie en cultuur. Geniet van de gerechten van deze wereldmama’s. Proef, ruik en voel hun eten. Kook hun recepten en dans mee op hun playlist.
Heb je geen zin om zelf te koken, of ben je toevallig in de buurt? Dan ben je natuurlijk welkom in de winkel van Mama’s Koelkast in de Amsterdamse Jordaan.

Liefs, Mama

Besaha - chehia tayba - labu apetiti - selamat makan - maan maan sik - hai ishwar, es bhojan ke liye tera dhanyawad - eet smakelijk - afiyet olsun - bom apetite - nyan switi!

‘De heer Bosch denkt ervan overtuigd te zijn een vrouw te willen worden’, is de minachtende doorverwijzing die de huisarts van Jessie Désirée Bosch schreef toen ze als 17-jarige transgender voor het eerst om hulp vroeg bij haar transitie. Haar moeilijke jeugd, die getekend is door afwijzing en de gruwelijke aftakeling van haar moeder, gaf haar de kracht om te vechten voor haar ware zelf. Met haar persoonlijke verhaal geeft ze een inkijkje in haar jarenlange transitieproces en moedigt ze anderen aan ook in zichzelf te geloven.
Een verhaal over het doorstaan van pesterijen, over het voelen dat je niet goed genoeg bent, over je leven weer oppakken na momenten waarop dat ondenkbaar lijkt, over het vinden van zelfliefde en -acceptatie en over het geloven dat jij de kracht hebt om te dragen wat er op jouw pad komt.

‘Niemand kiest ervoor om anders te zijn. Ik ben enorm trots op haar en bewonder haar in alle facetten. Dit boek laat zien wie Jessie is en wat ze heeft moeten overwinnen. Het is een intiem en rauw verhaal.’
- Fred van Leer

‘Actiebereidheid begint bij bewustwording van het feit dat grensoverschrijdend
gedrag overal voorkomt’.
(Mariëtte Hamer, Regeringscommissaris seksueel grensoverschrijdend gedrag en seksueel geweld)


De huidige maatschappij accepteert grensoverschrijdend gedrag niet meer, het valt iedere dag in de krant te lezen. Grensoverschrijdend gedrag kan een virus zijn dat een organisatie langdurig infecteert. In veel organisaties is het een probleem, stuctureel van aard. Vaak wordt het aangepakt door de degene die dat gedrag vertoont, te ontslaan. Maar daar is het probleem niet mee opgelost.

In haar nieuwe boek Voorbij het toekijken geeft Grethe van Geffen een denkwijze hoe de organisatie met grensoverschrijdend gedrag kan omgaan. Het boek gaat uitgebreid in op de rol van de omstander: ik stond erbij en keek ernaar. Dat moet veranderen in: ik stond erbij en deed iets.

Het boek introduceert het model van de actieve bijstander. Het is een aanpak met vijf elementen:
• Sociale Norm, de gewenste omgangsvormen
• Procedures, het ‘huis van meldingen’ op orde
• Motivatie, de wil om bijstander te zijn
• Vaardigheden, in staat om bijstander te zijn
• Persoonlijk Contact

Het Actieve Bijstander Model helpt de organisatie bij het collectief weerbaar worden en verantwoordelijkheid nemen. Door samen te leren en te handelen wordt het probleem van grensoverschrijdend gedrag echt opgelost.

Grethe van Geffen is auteur en specialist op het gebied van het managen van cultuur in organisaties. Ze helpt organisaties bij het ontwikkelen van een gezamenlijke ambitie en omgangsvormen zodat alle teamleden hun talenten kunnen inzetten.

Steeds weer blader ik naar die gekartelde kiek van mijn moeder die omkijkt en lacht op Breach Candy of naar de sepiafoto van een zomertuin om eindeloos in te verdwijnen. Ze brengen me onmiddellijk in de stemming om het pad van vroeger af te lopen en rond te dwalen in de archieven. Gedreven door het verlangen om het verre en recente verleden zó dicht op de huid te zitten dat ik de angsten, de liefdes, het verdriet en de dromen in mijn eigen woorden kan vangen.

'Hoe eindig alles' begint en eindigt met mijn moeder. Zij verbindt de intieme familieverhalen met elkaar. Verhalen over Slauerhoff, India en Amerika, verhalen over de oorlog, tuinieren, gekte en de dood.

In 2013 verscheen ‘Zolang niet alles is verteld, een kleine kroniek van mijn vader’

De wereld is niet meer wat we dachten dat ze was. Gewend als wij waren aan de liberale democratie, en verwend door de belofte dat deze westerse regeringsvorm op termijn ook wereldwijd zou worden omarmd, worden we in toenemende mate geconfronteerd met tegenkrachten die de liberale wereldorde onder druk zetten. Met oplevend nationalisme binnen en buiten Europa, heftig opspelende identiteitspolitiek, ingrijpende geopolitieke en economische machtsverschuivingen, een bloedige oorlog in Oekraïne en ook nog eens grote demografische en ecologische transformaties in het vooruitzicht, kan niemand claimen de politieke wijsheid in pacht te hebben.
Tegen deze achtergrond stelt Arnold Heumakers in zijn spraak makende boek Langs de afgrond uit 2020 dat het zinnig is om de intellectuele critici en vijanden van de liberale democratie aan het woord te laten en serieus te nemen. Wellicht kunnen zij ons helpen de blinde vlekken van de liberale democratie en van het humanistisch wereldbeeld van de verlichting zichtbaar te maken. Grote problemen in een samenleving ontstaan juist daar waar geen ongemakkelijke vragen meer worden gesteld. Mede aan de hand van zogenoemde ‘foute denkers’ worden die ongemakkelijke vragen in deze bundel aan de orde gesteld. De auteurs van deze bundel delen een belangstelling voor wat buiten het blikveld van onze liberale orde valt. Het levert een prikkelend en leerzaam boek op onder redactie van Ad Verbrugge en Theo de Wit, met bijdragen van onder meer Arnon Grunberg, Gabriël van den Brink, Arnold Heumakers, Aukje van Rooden en Ger Groot.

Noot van de redactie: Erratum pag. 289 voetnoot.:
1 M. Heidegger, Wegmarken. Gesamtausgabe, Band 9. Frankfurt am Main: Klostermann, 1976, p. 103.
2 B. Latour, ‘Why Gaia is not a God of Totality’. Theory, Culture and Society, jg. 34 (2016), nr. 2-3, pp.
61-81.
3 T. Morton, Hyperobjects: Philosophy and Ecology after the End of the World. Minneapolis, MN/Londen:
University of Minnesota Press, 2013.
4 J. Zwier & V. Blok, ‘Saving Earth: Encountering Heidegger’s Philosophy of Technology in the
Anthropocene’. Techne, jg. 21 (2017), nr. 2-3, pp. 222-242.
5 Voor een algemene inleiding in het werk van Jünger verwijs ik naar A. Heumakers, Langs de
afgrond. Het nut van foute denkers. Amsterdam: Boom, 2020. Voor een inleiding in Jüngers filosofische
positie verwijs ik naar V. Blok, Ernst Jünger’s Philosophy of Technology: Heidegger and the Poetics of the
Anthropocene. Londen: Routledge, 2017.
6 E. Jünger, Der Arbeiter. Herrschaft und Gestalt. Sämtliche Werke, Band 8. Stuttgart: Klett-Cotta,
1981, p. 98.
7 Idem, p. 158, 305.
8 Jüngers begrip van Erdvergeistigung kan dus niet in verband worden gebracht met een romantisch
begrip van een spirituele natuur.
9 Pancomputationalisme is de gedachte dat alle fysieke systemen, of we het nu hebben over de
aardbol, de mens als aardbewoner of broodroosters, het product zijn van een rekensom.
10 W. Steffen, P.J. Crutzen & J.R. McNeill, ‘The Anthropocene: Are Humans Now Overwhelming
the Great Forces of Nature?’ Ambio, jg. 36 (2007), nr. 8, pp. 614-621.
11 P.J. Crutzen & C. Schwägerl, ’Living in the Anthropocene: Toward a New Global Ethos’. Yale
Environment 360, 2011; https://e360.yale.edu/features/living_in_the_anthropocene_toward_a_
new_global_ethos (geraadpleegd 26 mei 2022).
12 C. Hamilton (2017). Defiant Earth: The Fate of Humans in the Anthropocene. Cambridge: Polity Press.
13 V. Blok, Van wereld naar aarde. Filosofische ecologie van een bedreigde planeet. Amsterdam: Boom, 2022.
14 Jüngers begrip van de perfectie van de techniek is diepgaand beïnvloed door het werk van zijn
broer Fritz; zie F.G. Jünger, Die Perfektion der Technik. Frankfurt am Main: Klostermann, 1946.
15 Voor een verdere discussie hiervan verwijs ik naar V. Blok, ‘The ontology of technology beyond
anthropocentrism and determinism: The role of technologies in the constitution of the (post)
Anthropocene World’. Foundations of Science, 2022; https://doi.org/10.1007/s10699-022-09829-1.
16 We kunnen kritiek hebben op Jüngers associatie van perfectie en automatisering. Gilbert
Simondon laat op overtuigende manier zien dat automatische machines een lagere graad van
technische perfectie bereiken omdat het nog gesloten systemen zijn. Van echte perfectie is pas
sprake bij open systemen, die adaptief zijn ten opzichte van nieuwe informatie. G. Simondon,
On the Mode of Existence of Technical Objects. Washington: Univocal, 2017, p. 17.
17 Ik vermijd hier een referentie aan Jüngers begrip van de gestalte van de arbeider en houd alleen
zijn begrip van de gestalte hier vast, aangezien ik niet denk dat de metafysische zin van mens en
wereld in het antropoceen in de arbeid moet worden gezocht. De systematische bezinning op de
metafysische zin van het antropoceen valt buiten het bestek van dit artikel; zie daarvoor V. Blok,
Van wereld naar aarde. Filosofische ecologie van een bedreigde planeet. Amsterdam: Boom, 2022.
18 A. Tooze (2021), Shutdown. Londen: Penguin.
19 H. Marcuse, One-Dimensional Man: Studies in the Ideology of Advanced Industrial Society. Londen:
Routledge, 2007.
20 E. Jünger, An der Zeitmauer. Sämtliche Werke, Band 8. Stuttgart: Klett-Cotta, 1981, pp. 296-297.
21 C. Hamilton, Defiant Earth: The Fate of Humans in the Anthropocene. Cambridge: Polity Press, 2017.
22 G. Gebauer & C. Wulf, Mimesis: Culture, Art, Society. Berkeley, CA: University of California Press, 1995.
23 P. Lacoue-Labarthe, Heidegger, Art and Politics. Oxford: Blackwell, 1990.